آشـوب فـتـنه در مـدیـنه قـائـله انداخت            دیـوار بیت وحی را از شاکـله انداخت

آتـش زبـانـه می‌کـشـید از خـانـۀ مـولا            این شعله‌ها در آسمان‌ها ولوله انداخت

دنیا به عاشق‌ها همیشه سخت می‌گیرد            مابین زهرا و عـلی هم فاصله انداخت

جای غـلاف تیغ بر بازوی مـادر ماند            یک دست او را از قنوت نافله انداخت

آن دست که با ریسمان دست علی را بست            در کوفه دور دست زینب سلسله انداخت

ثـانی ملعـون در مـدیـنه ظـلـم کرد اما            در کـربلا تیر جـفا را حـرمله انداخت